اشک

لحظه ی اول
من بودم و کاغذی سفید
مملو از خط هایی که تا همیشه تنهایند
و باز یاد اولین خاطره
اولین روز مدرسه
و اولین قطره اشکی که از چشمانم چکید
"خط هایی که دوش به دوش
شانه به با همند
اما هیچ گاه به هم نمی رسند

و باز من و مدادی خشک
و باز یاد آن درخت
که شاد بود و خندان
و صدای تبری که تیشه بر روح می زد
و لحظه ای بعد قصه به انتها رسیده بود


و باز من و کاغذی سفید
من و تکه چوبی خشک
و باز یاد تو

و باز خاطره های شیرینت
در نگاه غمگینم
و باز تو
یاد آن روز
من بودم و تو و
دستان کوچکم غرق در وجود تو
نگاهم مملو از سبزی نگاه تو

لحظه ای بعد
بهترین یادگاری دنیا که در دستان من بود
و تکه ای بی ارزش از من
که در دستان گرم تو بود
و باز تو

و نگاه پر شوقی که نگاهم را می پویید
و لبلن پر شوری که
موهای پریشانم را می بوسید

و خدایی که در آن نزدیکی
قلبم را دید
اشک هایم را دید
و به حرمت اشک هایم
تو را به من بخشید
.
.
.